Hey!
Ik ben gek op kerstmis! xD Al die kerstfilms op tv, kerstliedjes op de radio, ...
Het enige waar ik echt een hekel aan heb is Sneeuw. Ja sneeuw en zowat alles wat met sneeuw te maken heeft.
Dus als ik zeg dat ik van kerstliedjes houd, bedoel ik niet "let it snow" of "I'm dreaming of a white christmas".
Mensen die die liedjes beginnen zingen zijn, hebben duidelijk nog niet gewerkt op kerstavond of oudejaar. Obviously.
Nee met kerstliedjes bedoel ik goeie liedjes, zoals "All I Want For Christmas Is You", een all-time classic, of
"Have A Little Faith In Me", niet echt een kerstliedje maar wel voor mij.
Nog zo een kerstfilm voor mij: Look Who's Talking" 1, 2 en 3 xD allemaal even zalig. Ok, het is niet echt een kerstfilm, maar dat ligt aan mij. In één van de films spelen ze ook een kerstscène, da telt toch ook? Nee?
Of, zoals we dit jaar gaan doen, The Gremlins!
Het liefje heeft er geen zin in, maar ik des te meer.
Waarom? Omdat het op verzoek is van mijn puberende tienernichtjes, die zo zeker zijn dat "die film voor watjes is". Wel, we zullen zien op oudjaar wie er laatst zal lachen! xD
Dit jaar kijk ik ook enorm uit naar de conference van Geert Hoste, vooral gezien hij zoveel heeft dit jaar om over te vertellen. We zullen zien wat er gebeurt.
Maar om helemaal in de kerstsfeer te komen, heb ik vorige week de DVD van Jeff Dunham gekocht met zijn Very special Christmas special xD Niets zo leuk voor Kerstmis dan de "Jingle Boms" van Achmed of "Roadkill Christmas" van Bubba J. En om het helemaal hilarisch te maken, geeft Peanut zijn eigen versie van het verhaal "The Night Before Christmas"! Dit alles is zeker en vast te vinden op YouTube.
Hoe dan ook, ik zal zeker vaker proberen schrijven, al doe ik geen beloftes!
Tot binnenkort waarschijnlijk!
Dikke kussen
Lindsey
zondag 23 december 2012
donderdag 20 december 2012
Hey,
Ik weet niet goed wat te schrijven, alleen maar dat ik opeens de behoefte had iets neer te schrijven, zelfs al is het in een blog die niemand leest.
Ik weet het, het is een domme reden, maar in elk geval heb ik gehandeld naar mijn gevoel, toch?
Hoe dan ook, ik ken mezelf, ik ga niet kunnen slapen voor ik wat heb neergepend, dusjah we zullen er maar mee beginnen zeker?
Misschien heeft het te maken met de last die vandaag plots van mijn schouders viel, de last van bestellingen maken voor een ander wel te verstaan.
Iedere persoon die dit tijdens de feestdagen al heeft moeten doen, zal dit helemaal begrijpen. Weet je het nog, die eerste keer, helemaal alleen? Juist ja.
Dus die spanning is weg, hopelijk blijven ook de nachtmerries weg die mij de afgelopen tijd gemarteld hebben. Geloof me, aangevallen worden door boze klanten met reclamefolders, zelfs in een droom, is Not Funny. Trust me.
Maar hier is wat ik niet helemaal begrijp, hetgene wat me waarschijnlijk tot schrijven heeft aangezet.
Waarom val ik nu niet in slaap?
Moest ik het antwoord daarop hebben zou het natuurlijk een domme vraag zijn, dus je kunt mijn lichte frustratie waarschijnlijk begrijpen.
Dus ga ik nu doen wat ik altijd doe, ik ga opsommen wat positief is in het leven.
Mijn liefje, niet altijd maar toch meestal het beste wat me tot nu toe is overkomen. Mijn familie, knotsgek en idioot maar ik hou wel van ze. Mijn overbeschermende, zeurende, maar onmisbare moeder, die er altijd voor mij staat, zelfs op dagen dat ze er geen zin in heeft. De zwijgzame vriend van de mama, die soms in de muur lijkt te verdwijnen als je niet oplet maar wel gekke plekken kent om naartoe te gaan. Mijn zusje, die er steeds is om me te helpen met mijn problemen, of toch wanneer ze gestopt is met lachen om de idiote situaties waar ik (vaak) in verzeild geraak. Mijn vader, waarmee de band langzaam aan terug hersteld wordt. Mijn neven en nichten, die sinds kort zowat hun eigen creche kunnen beginnen met al die nieuwe achterneefjes en nichtjes (niet dat ik klaag, zo zalig!). Mijn collega's, die met me meeklagen over het werk en de feestdagen en oh ja het werk. Mijn muziek, die zowel diepgang als disney kent, soms zelfs gecombineerd (denk maar aan 'God help the outcasts' of 'Colors of the wind').
Oh ja, bijna vergeten, Mijn beste vriend, die er altijd voor mij is, op elke moment van de dag. Misschien moet ik hem maar is opbellen, zien of hij nog wakker is.
Nu vraag je je waarschijnlijk af waarom ik niet gewoon naar het liefje bel. Wel, ik wil het liefje niet wakker maken, hij is nogal een moeilijke slaper. Mijn beste vriend daarintegen, tsjah die kent me al lang genoeg om te weten dat dat gewoon eigen is aan mij.
Ik ga eens proberen of ik da gastje kan bereiken sie.
Slaap zacht jullie. Fijne feesten enzo.
Oh jah en als je in de komende dagen naar je (lokale) supermarkt trekt, wees dan vriendelijk tegen het personeel daar. Ze staan er tenslotte op dagen dat jij niet eens aan werk hoeft te denken. Geloof me, het is niet zo simpel als het lijkt.
Adieu, dikke kussen
Linnii
Ik weet niet goed wat te schrijven, alleen maar dat ik opeens de behoefte had iets neer te schrijven, zelfs al is het in een blog die niemand leest.
Ik weet het, het is een domme reden, maar in elk geval heb ik gehandeld naar mijn gevoel, toch?
Hoe dan ook, ik ken mezelf, ik ga niet kunnen slapen voor ik wat heb neergepend, dusjah we zullen er maar mee beginnen zeker?
Misschien heeft het te maken met de last die vandaag plots van mijn schouders viel, de last van bestellingen maken voor een ander wel te verstaan.
Iedere persoon die dit tijdens de feestdagen al heeft moeten doen, zal dit helemaal begrijpen. Weet je het nog, die eerste keer, helemaal alleen? Juist ja.
Dus die spanning is weg, hopelijk blijven ook de nachtmerries weg die mij de afgelopen tijd gemarteld hebben. Geloof me, aangevallen worden door boze klanten met reclamefolders, zelfs in een droom, is Not Funny. Trust me.
Maar hier is wat ik niet helemaal begrijp, hetgene wat me waarschijnlijk tot schrijven heeft aangezet.
Waarom val ik nu niet in slaap?
Moest ik het antwoord daarop hebben zou het natuurlijk een domme vraag zijn, dus je kunt mijn lichte frustratie waarschijnlijk begrijpen.
Dus ga ik nu doen wat ik altijd doe, ik ga opsommen wat positief is in het leven.
Mijn liefje, niet altijd maar toch meestal het beste wat me tot nu toe is overkomen. Mijn familie, knotsgek en idioot maar ik hou wel van ze. Mijn overbeschermende, zeurende, maar onmisbare moeder, die er altijd voor mij staat, zelfs op dagen dat ze er geen zin in heeft. De zwijgzame vriend van de mama, die soms in de muur lijkt te verdwijnen als je niet oplet maar wel gekke plekken kent om naartoe te gaan. Mijn zusje, die er steeds is om me te helpen met mijn problemen, of toch wanneer ze gestopt is met lachen om de idiote situaties waar ik (vaak) in verzeild geraak. Mijn vader, waarmee de band langzaam aan terug hersteld wordt. Mijn neven en nichten, die sinds kort zowat hun eigen creche kunnen beginnen met al die nieuwe achterneefjes en nichtjes (niet dat ik klaag, zo zalig!). Mijn collega's, die met me meeklagen over het werk en de feestdagen en oh ja het werk. Mijn muziek, die zowel diepgang als disney kent, soms zelfs gecombineerd (denk maar aan 'God help the outcasts' of 'Colors of the wind').
Oh ja, bijna vergeten, Mijn beste vriend, die er altijd voor mij is, op elke moment van de dag. Misschien moet ik hem maar is opbellen, zien of hij nog wakker is.
Nu vraag je je waarschijnlijk af waarom ik niet gewoon naar het liefje bel. Wel, ik wil het liefje niet wakker maken, hij is nogal een moeilijke slaper. Mijn beste vriend daarintegen, tsjah die kent me al lang genoeg om te weten dat dat gewoon eigen is aan mij.
Ik ga eens proberen of ik da gastje kan bereiken sie.
Slaap zacht jullie. Fijne feesten enzo.
Oh jah en als je in de komende dagen naar je (lokale) supermarkt trekt, wees dan vriendelijk tegen het personeel daar. Ze staan er tenslotte op dagen dat jij niet eens aan werk hoeft te denken. Geloof me, het is niet zo simpel als het lijkt.
Adieu, dikke kussen
Linnii
Abonneren op:
Posts (Atom)