Hoi allemaal! 

Wow, wat een toestand, deze laatste paar dagen! 

Voor de personen die mij intussen al wat kennen, geduld is nooit mijn sterkste kant geweest. Dus niets horen van Achilles is rampzalig voor mij, zeker nu. Hij heeft de laatste tijd wat problemen en ik probeer er voor hem te zijn, wat niet zo makkelijk is als je hem niet kan bereiken. 

Ergens wil ik heel open zijn hier, zoals ik dat altijd kan hier, maar dit geheim, dat kan ik niet delen met jullie. Het is niet mijn geheim om te delen. Misschien het beste, ik heb al geheimen genoeg. 

Het enige waarmee ik vooruitgang lijk te boeken is met een spel dat ik speel, een spel dat ik enkel speel omdat Achilles het me aangeraden heeft eigenlijk. Of jah, zo begon het toch, nu ben ik verslaafd aan dat spelletje. Het geeft me natuurlijk ook het gevoel dat ik niet helemaal alleen ben, maar toch... 

Achilles heeft wel vanmiddag even contact opgenomen, laten weten dat alles ok is. Hij kent me al een beetje om te weten dat ik me zorgen zou maken. Hij zei zelfs dat hij overeind bleef dankzij mij, dankzij het feit dat ik van hem hou. Hoe lief! Het maakte me even opnieuw gelukkig, maar toch heb ik het gevoel dat dit alles tussen ons verandert, het verandert onze relatie. Alsof die nog niet ingewikkeld genoeg was. 

Achilles, damnit, Ik mis u zo enorm! Jebt echt geen idee hoe graag ik opnieuw met je wil praten, lachen, knuffelen, kussen, samen zijn! Ik wil jou, lieve schat, alleen jou! Al moet ik nog 10 jaar wachten, dan nog. 

Dus zou ik nu graag een Lullaby citeren, het komt uit "the prince of Egypt", ben er zeker van dat je het zal terugvinden op youtube ;)

"Hush now, my baby, be still now, don't cry
Sleep as you're rocked by the stream
Sleep and remember my last lullaby
And I'll be with you when you dream" 

I love you, Achilles. Als het nodig is zeg ik het je elke dag, elk uur, elke minuut. 
Het is al 3 jaar hetzelfde gevoel dat ik heb bij jou, en dat zal niet snel veranderen. 

Be safe, my love, we'll see each other soon, I promise... 

From Linnii with love